Η αριστερή οργάνωση ΑΡΑΣ μέσα από την ανακοίνωση που κυκλοφόρησε στις 19/11, υπερασπίζεται την επίθεση εναντίον αναρχικών στο Πολυτεχνείο στις 15/11, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, παρουσιάζοντας τους αναρχικούς ως παρακρατικούς προβοκάτορες που δρουν εις βάρος του κινήματος. Μάλιστα, δηλώνει πως η επίθεσή της έγινε για να διασφαλιστεί ο ομαλός εορτασμός του Πολυτεχνείου, χωρίς καταλήψεις και χωρίς καμία εξεγερσιακή πρακτική που θα εμποδίσει τη διεξαγωγή εκδηλώσεων. Έχουμε καταρχήν ορισμένες απορίες:
1. Το ίδιο το Πολυτεχνείο ’73 ήταν σειρά εκδηλώσεων ή κατάληψη και εξέγερση;
2. Η ταύτιση κάθε εξεγερσιακής πρακτικής τμήματος της κοινωνίας με “παρακρατική προβοκάτσια”, ισχύει μόνο για την Ελλάδα, ή όλοι οι λαοί ανά τον πλανήτη που αντιστέκονται έμπρακτα στις δυνάμεις καταστολής διαπράττουν “πραξικοπηματικές ενέργειες”;
3. Σε τί διαφέρει η επιδίωξη της ΑΡΑΣ για τον χαρακτήρα του εορτασμού του Πολυτεχνείου από εκείνη της κυβέρνησης;
4. Τι είναι πιο παρακρατικό, το να συγκρούεσαι με το κράτος έχοντας συνεχές και βαρύ κόστος, ή το να μαζεύεις όλες σου τις δυνάμεις πανελλαδικά για να επιτεθείς σε αυτούς που θεωρείς πως το κάνουν;
5. Η εικόνα 150 κανίβαλων να επιτίθονται σε αναρχικούς φορώντας κορδελάκια “φοιτητικοί σύλλογοι”, κάνει καλό στο φοιτητικό κίνημα;
Δεν ξεχνάμε βέβαια και τις περσινές επιθέσεις της ΑΡΑΣ εναντίον φοιτητικών στεκιών του αντιεξουσιαστικού χώρου (ΑΣΣΟΕ, Πάντειος), πάλι με συντρόφους στο νοσοκομείο, καταστροφές στους χώρους των στεκιών και εξαγγελίες για εκκαθάριση της Αναρχίας απ’ τα πανεπιστήμια. Ήδη είχε γίνει ξεκάθαρος ο ρόλος της συγκεκριμένης οργάνωσης, ακόμη κι αν τότε αρκετοί αρνούνταν να το αντιληφθούν.
Ως νέα ΚΝΕ παλαιότερων δεκαετιών, η ΑΡΑΣ έρχεται να αποτελέσει ένα “εκ των έσω” συμπλήρωμα της κρατικής καταστολής απέναντι στον αναρχικό χώρο. Μια οργάνωση που ουδέποτε αντιμετώπισε μαχητικά το κράτος, τους φασίστες ή το κεφάλαιο, εξαντλεί τη δυναμική της απέναντι στην Αναρχία. Μάλιστα, 8 η ώρα το πρωί δεν εμποδίζει καν κάποια επιχειρούμενη κατ’ αυτήν “προβοκάτσια”, αλλά θέλει να απαγόρεψει την ίδια την πολιτική παρουσία των αναρχικών δυνάμεων εντός του Πολυτεχνείου. Ο αναρχικός χώρος έχει πλέον μεγάλη ιστορία στη χώρα μας, έχει επιβιώσει απέναντι σε όλων των ειδών τους εχθρούς, είναι βαθιά ριζωμένος σε συγκεκριμένα κοινωνικά κομμάτια και προφανώς θα συνεχίσει να έχει δημόσια και ανοιχτή παρουσία σε όποιο πεδίο επιθυμεί, κι ας χαλάει αυτό διάφορους.
Πέρα όμως από όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο Indymedia, ένα εκ των πιο ηγετικών στελεχών της ΑΡΑΣ (του οποίου η εταιρεία έχει κέρδη 2-3 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο) διατηρεί επιχειρηματικές σχέσεις με το ΕΜΠ, έχοντας μάλιστα στενή συνεργασία με το περιβάλλον του πρύτανη. Προφανέστατα μάς δημιουργούνται πάλι απορίες: γνώριζε ο πρύτανης τους σχεδιασμούς της ΑΡΑΣ εναντίον των αναρχικών, τους επέτρεψε ή και τους ενθάρρυνε; Είναι στις επιδιώξεις του πρύτανη ένα Πολυτεχνείο χωρίς αναρχικούς, ελεγχόμενο και αποστειρωμένο από κάθε αυθόρμητη λαϊκή πρωτοβουλία; Υπάρχει πιθανότητα οι νεαροί κομματικοί στρατιώτες της ΑΡΑΣ να λειτουργούν απλά ως χρήσιμοι ηλίθιοι των κρατικών σχεδιασμών;
Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ με απόλυτη σιγουριά, ωστόσο οι εξαγγελίες του πρύτανη για αλλαγές στον εορτασμό του Πολυτεχνείου προς μία πιο ελεγχόμενη κατεύθυνση με αφορμή την επίθεση της ΑΡΑΣ, δεν αποκλείουν καθόλου μια πιθανότητα μεταξύ τους συνεννόησης. Κι ακόμη κι αν δεν υπάρχει “επίσημη” συνεργασία ΕΜΠ-ΑΡΑΣ, στην πράξη το αποτέλεσμα είναι ότι αλληλοσυμπληρώνονται τέλεια όσον αφορά την καταστολή και ακολουθούν παράλληλη διαδρομή.
Ένα ακόμη σχόλιο, αναφορικά με την ένταση της βίας και το μένος των συγκεκριμένων τραμπούκων. Τα χτυπήματα σε ήδη λιπόθυμους, οι κρανιές σε ανθρώπους που αποχωρούν κουτσαίνοντας, οι προσταγές σε εγκλωβισμένες φοιτήτριες να πηδήξουν απ’ το παράθυρο και πολλές ακόμη συμπεριφορές, δεν αντιστοιχούν επ ουδενί σε ανθρώπους που αγωνίζονται για την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πηγάζουν από τα χειρότερα ένστικτα του ανθρώπινου είδους, τα οποία η εν λόγω οργάνωση συνειδητά καλλιεργεί στα μέλη της. Για αυτό αλλά και για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε αδιανόητο για οποιαδήποτε οργάνωση-ομάδα αγωνίζεται για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση, να συμπράξει ξανά με την ΑΡΑΣ ή να την ανεχτεί σε κινηματικές διαδικασίες.
Τέλος να πούμε ότι η Αναρχία είναι και θα παραμείνει δυνατή, θα είναι εκεί ενεργή σε όλα τα Πολυτεχνεία, τα στέκια θα μείνουν στις σχολές και η εξέγερση θα επανέρχεται ξανά και ξανά. Σε αντίθεση με την ΑΡΑΣ η όποια αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί κι από την ιστορία, η Αναρχία θα συνεχίσει να είναι κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, σταθερά απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΝΤΟΧΗ-ΠΕΙΣΜΑ-ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ