Με αφορμή τον νέο Ποινικό Κώδικα, αφίσα που κολλιέται σε Πετράλωνα-Κουκάκι, Εξάρχεια, Χολαργό.
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Η εποχή της σποράς τελείωσε. Τα χέρια της εξουσίας σκόρπισαν τον φόβο και την υποταγή στα χωράφια της κοινωνίας, όσο αυτή κοιμόταν βαθιά. Ο Φλωρίδης έκανε απλώς την δουλειά που έπρεπε να κάνει. Ο νέος Ποινικός Κώδικας δεν αποτελεί την αρχή του κακού. Είναι απλά η φυσική προέκταση και συνέχεια ενός κλοιού που σφίγγει, μόνο που πλέον σφίγγει γύρω από τους λαιμούς μας. Στο βάθος αχνοφαίνονται κάγκελα και κελιά. Η φυλακή ως αποτέλεσμα κάθε ανυπότακτης επιλογής, ως προορισμός της ανθρώπινης ζωής, ως κανόνας.
Η κοινωνία που τόσο καιρό ονειρεύεται τιμωρίες και φυλακίσεις παίρνει επιτέλους αυτό που ζητά. Εμείς δεν στεκόμαστε απέναντί της αλλά είμαστε κομμάτι της, ένα από τα πολλά που υπάρχουν και δρουν στο κοινωνικό πεδίο. Δυστυχώς όμως (γι’ αυτούς), δεν μπορούμε να αποδεχθούμε τέτοιους όρους ζωής, γι’ αυτό και επιλέγουμε την αντίσταση στο κράτος και την αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα ανυπότακτα κομμάτια της κοινωνίας. Όλα αυτά είναι άλλωστε που στοχοποιεί ο νέος Ποινικός Κώδικας. Δεν μπορούμε παρά να αγωνιζόμαστε μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής και την χειραφέτηση του ανθρώπου και της φύσης. Θα είμαστε εδώ για όσο χρειαστεί.